vrijdag 3 december 2010

Raken is ontwaken


Ook Annelies Oosterhoff werd uitgenodigd door Paul de Blot in zijn college (29-11-2010, zie voorgaande blogs). Annelies werkt sinds 2006 met Paul samen en rondt momenteel een onderzoek af in het kader van Business Spiritualiteit. Zij vergelijkt daarbij de klassieke elementen uit eeuwenoude inzichten uit Griekenland, India en China. Spiritualiteit is geen nieuwe trend. Bestaat al duizenden jaren en heeft niet een specifieke religieuze of andere achtergrond.

Stil zijn
Het gaat simpel gezegd om stil zijn en beseffen wat spiritualiteit is. Die van jou. Die van je onderneming.

Oefening baart kunst
Als je zingt, danst of sport moet je oefenen. Zo ook met je spiritualiteit. Je spiritualiteit voelen en ontwikkelen vergt oefening. Je voedt en traint je geest. Hoe? Met praten, denken, voelen. Gebruik je zintuigen.

Paul refereert aan ouderen die achter de geraniums belanden. Soms letterlijk en daardoor ‘verroesten’, figuurlijk in dit geval. Niet meer mee kunnen praten, geen dromen hebben, leven in het verleden. Ook deze mensen daagt hij uit: werk aan je spiritualiteit, aan je bewustzijn. Wees bewust.

Paul zelf is sprekend voorbeeld van hoe het anders kan. Een levensgeschiedenis van een film of een trilogie, oud in jaren, jong en scherp in geest. Een genot om naar te luisteren en van te mogen leren. Althans; hij reikt je de ingrediƫnten. Zelf moet je aan de slag.

Wat raakt jou?
Vandaar dat hij een miniboekje Spirituele Momenten uitdeelt. Met een glimlach het boekje voor ons neus opent en vertelt: "Dit is leeg en dient door jullie gevuld te worden”.

Met de retraite (15-17 november 2011) noemde hij dit ook al. “Stel jezelf de vraag: Wat raakt me?”. Nu ook aan het einde van het college op 29-11. Maar niet alleen voor die momenten, iedere dag. Door te kijken naar wat je raakt ontdek je meer over jezelf. Je inspiraties, je eigen kracht. Die is uniek. Als je die weet kun je die ook beter inzetten. Doe je de dingen die je energie geven en kom je gemakkelijker over de drempels van teleurstellingen.

Uniek mens, een echt mens
Unieke organisatie?

Iedereen ziet iets anders in het hetzelfde. Dat maakt je uniek. Mooi om over na te denken bij jezelf, in je relaties met anderen of vanuit je bedrijf. Wat maakt ons uniek? Waar zit onze kracht? Met elkaar.
Makkelijker gezegd dan gedaan. En…, het zakt pas later. Het kost tijd. Gun jezelf die tijd, geeft Paul herhaaldelijk aan.

Geduld, grrr
Na het eerste gesprek op de dag van de retraite zat mijn hoofd vol vragen die Paul ons meegaf om aan te werken. Geen gemakkelijke vragen. Dat gaf bij mij ook weerstand; ongeduld, boosheid, verdriet. Buitengekomen zag ik als eerste de papegaaien (halsbandparkiet hoorde ik later) in de bomen. De vrolijke herrie die ze samen maakten, de kleuren, de felle bewegingen. Wat moest ik daar nou mee? Wat zegt dat over mij? Over mijn inspiratie, kracht? Totdat ik bedacht dat de vogels me raakten doordat ze me deden denken aan het overlijden van mijn opa en daardoor aan dood en opnieuw leven. Stilstaan en doorgaan. Dat bedacht ik me wel een week later pas, na slapeloze nachten en met drie dikke denkrimpels…en dan ben ik er nog niet helemaal.

“Don’t try this at home”. Te veel, te snel willen is funest. Neem de tijd. Pak de stilte. Heb geduld. Pff, ik schrijf dit op en ben ook maar een mens. Die te snel, te veel wilt.
Toch…de inzichten, meditatiemomenten ’s morgens, anders om me heen kijken door de dag…Het helpt en leert je leven. Anders dan te ergeren over het verleden en zorgen te maken over de toekomst.

Wat raakt jou?
__________________________________________________________________________
Voor meer inspiratie, boeken en informatie verwijs ik graag naar de website en nieuwsbrief van Paul de Blot: www.pauldeblot.nl

2 opmerkingen:

  1. Over geduld hebben op een heel ander vlak dan spirutualiteit moest ik opeens denken aan iets wat ik gisteren meemaakte en wat mij raakte. Ik probeer al enige tijd goed te leren schaatsen. Mijn vriendin kan het enorm goed, schaatstte vorig jaar de alternatieve elfstedentocht op de Weissensee en ik zou het heerlijk vinden het goed genoeg te kunnen om samen tochten te maken. Inmiddels ben ik er achter gekomen, dat schaatsen leren niet zo gemakkelijk is. Het ijs is zo glad en mijn lichaam wil maar niet uitvoeren wat ik in mijn hoofd weet dat ik moet doen. Ongeduld is groot. Ik ben altijd sportief geweest en dus wil ik dit ook binnen een paar lessen kunnen. Ik zie de mensen om mij heen zwieren over het ijs en mooie bochten maken en ik worstel om te blijven staan. Zo gaat dat een paar keer per week en ik bijt me vast in het onder de knie krijgen. Met verbeten blik doe ik mijn rondjes. Zo ook gisteren.

    Opeens komt er een man naast me schaatsen, iemand die ik niet kende. Hij zei tegen me: kom op joh, lach eens, je kijkt zo serieus. Het gaat toch goed, je doet zo je best. Geniet ervan hoe het gaat. Het gaat vanzelf steeds beter. Hij schaatstte weer door en ik was ontroerd. Het raakte me. Gewoon een vreemde, die zag dat ik er een beetje doorheen zat en het zo graag beter wilde kunnen. Een vriendelijk woord dat ik op dat moment zo goed kon gebruiken. Blij en met een glimlach vervolgde ik mijn strijd met het ijs.Toch een spirituele ervaring op een koude vrijdagmorgen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Coen, en is het beter gegaan? Keep on skating. Bedankt voor je mooie reactie!

    BeantwoordenVerwijderen